Voorwaarden | Achtergrond | Links | Contact

Osteopathie bij volwassenen

Inleiding Nek-, schouder- en lage rugklachten Whiplashklachten Maag-, lever- en darmklachten Hoofdpijn en migraine Vraag & Antwoord
Figuur 1: Whiplash

Inleiding

Wanneer biedt osteopathie verlichting?

Chronische rugpijn, uitstralende pijn in arm of been, migraine, slechte darmwerking, buikpijn. Klachten waarvoor de reguliere geneeskunde geen aanwijsbare oorzaak kan vinden. Vage klachten zou de huisarts zeggen. Een osteopaat gaat als eerste op zoek naar de oorzaak van de klachten. In het geval van chronische rugpijn zou er bijvoorbeeld een rugwervel vast kunnen zitten, maar ook een darmprobleem kan rugklachten geven, om maar wat te noemen. Kenmerk van een osteopatisch consult is dat de behandeling en het onderzoek zich niet beperken tot de plek in het lichaam waar de klacht merkbaar is, maar omvatten het gehele lichaam.

Welke klachten behandelt een osteopaat?

Nek en schouder, lage rugklachten, heup en ledematen, sportblessures, verstuikingen, bekkeninstabiliteit, menstruatiestoornissen, hoofdpijn en migraine, whiplashklachten, incontinentieproblemen, chronische vermoeidheidsverschijnselen, concentratieproblemen, maag-, lever- en darmklachten zoals maagpijn, diarree, zuurbranden en andere vage pijnklachten.

Terug naar boven

Nek-, schouder- en lage rugklachten

Nek- en schouderklachten ontstaan op veel manieren. De meest voorkomende oorzaak is spierspanning van de nekspieren, of een blokkade van de nekwervelgewrichten op één of meerdere niveaus. De behandeling van deze oorzaken is betrekkelijk eenvoudig. Echter als hierna geen verlichting van de pijn optreedt, ligt de oorzaak niet lokaal in het nek- schoudergebied (bewegingsapparaat), maar ergens anders.

Nek- en schouderklachten ten gevolge van lichamelijke spanningen

Van chronische nek- en schouderklachten ligt de oorzaak vaak op het vlak van lichamelijke spanningen. Spieren en bindweefselvliezen geven deze spanningen door. De bron van deze spanningen bevindt zich vaak ergens anders in het lichaam. Uit de osteopatische praktijk zijn hiervan bijvoorbeeld de lever en de nier bekende voorbeelden.

Als de lever of de nier zijn bewegelijkheid verliest, leidt dit tot spanning. De verbindende structuren geven deze spanning door aan de nek. Daar creëert het een bewegingsverlies van de nek of schouder en pijnklachten. Ook spanningen die bestaan in de schedelbotten, hersenvliezen, kaken en dergelijke kunnen doorgeleid worden naar de nek en de schouder. Ook in dit geval lijkt de oorzaak lokaal in het nek- en schoudergebied te liggen, maar de feitelijke oorzaak ligt ergens anders.

Nek- en schouderklachten ten gevolge van uitstralingspijn

Het is een bekend fenomeen dat, als het om pijn gaat, de hersenen niet altijd in staat zijn om de oorzaak goed te lokaliseren. Dit komt omdat bepaalde structuren zenuwbanen met elkaar delen. Bepaalde delen van de huid delen zenuwen met een spier, een stukje bot, maar ook met een bepaald orgaan in de buik, het bekken, of de borst.

De oppervlakkige structuren (Huid en spieren!) maken wel meer gebruik van de zenuwbanen dan de dieper gelegen structuren, zoals bijvoorbeeld de darmen. Pijninformatie die vanuit een dieper gelegen structuur de hersenen bereikt, interpreteren we vaak als pijn aan de huid, of pijn in een spier.

Nek- en schouderklachten ten gevolge van mentale spanningen

Een deel van de nek- en schouderklachten hebben te maken met mentale spanningen. Spanningen op het werk of thuis kunnen zich lichamelijk uiten in buikklachten, maar ook vaak in nek- en schouderklachten. De osteopathie heeft de psyche niet direct als therapeutisch aangrijpingspunt. Als de emotionele factor in de oorzaak van de klachten groot is, is begeleiding door een professional op dat vlak nodig. Met osteopathie kun je echter wel een gezonder en prettiger 'huisje' creëren voor de geest. Vaak schept dit ruimte om weer met een frisse blik de problemen op emotioneel vlak te lijf te gaan.

Langdurige emotionele spanning trekt vaak ook een zware wissel op de systemen die met de energiehuishouding te maken hebben. Uitputting van die systemen leidt weer tot spanningen in het lichaam en zodoende weer tot pijnklachten. Het behandelen van de schedel, het cranio-sacrale systeem, stimuleert de hersenen om weer evenwichtig te functioneren.

Wat behandelt een osteopaat bij rugklachten?

In het bijzonder zullen de volgende systemen onderzocht en behandeld worden:

Hoe kunnen rugklachten ontstaan?

Het komt vaak voor dat de oorzaak niet in de spieren of gewrichten van de rug ligt. Rugklachten kunnen ontstaan door onder andere spierspanning van de rugspieren of een blokkade van de gewrichten van de borst- en/of lendenwervels. De behandeling van deze oorzaken is relatief eenvoudig, maar als dit geen of weinig effect heeft ligt de oorzaak elders in het lichaam.

De bindweefselvliezen die de buikorganen omgeven kunnen spanning doorgeven aan het buikvlies en de wervelkolom. Zodra organen minder beweeglijk worden geeft dit een reactie in de wervelkolom. Dit is vaak het geval na bijvoorbeeld een buikoperatie of een blaas- of nierbekkenontsteking.

Rugklachten ten gevolge van uitstralende pijn

Hier kan een hernia van een tussenwervelschijf in de lendenwervelkolom de oorzaak zijn. Maar ook andere structuren kunnen uitstralende pijn geven zoals de blaas, de prostaat, de alvleesklier of een hoge spanning op het middenrif. Uit onderzoek blijkt dat bij 80% van de mensen met rugklachten de oorzaak vasculair(d.w.z. een doorbloedingsprobleem) is.

Rugklachten ten gevolge van mentale stress

Spanningen op het werk of thuis kunnen zich uiten in de vorm van bijvoorbeeld maagklachten, diarree maar ook vaak als rugklachten. Langdurige stress verhoogt allereerst de basisspanning van alle spieren in het lichaam. Daarnaast belast het ook de hormonale systemen in toenemende mate, namelijk de bijnieren, de hypofyse en de hypothalamus. Behandeling van het cranio-sacrale systeem kan deze systemen beïnvloeden en de basisspanning van het lichaam normaliseren.

Terug naar boven

Whiplashklachten

Whiplash wordt over het algemeen gezien als een trauma van de halswervelkolom. Echter niet alle klachten die de patiënt ervaart zijn logisch te verklaren vanuit de halswervelkolom. Er zijn veel meer weefsels, organen en structuren die het klachtenbeeld kunnen veroorzaken. De osteopaat onderzoekt na een whiplashtrauma het hele lichaam en zoekt naar weefsels en organen die hun natuurlijke beweeglijkheid hebben verloren. Soms worden de klachten in het lichaam in stand gehouden door een eerder trauma, zoals een val op het stuitje of een operatie.

Wat behandelt een osteopaat bij whiplashklachten?

Bij whiplashproblematiek zullen de volgende systemen aandacht krijgen:

Door het vrijmaken van onder andere deze structuren zullen de verschillende functies genormaliseerd worden en de klachten verminderen.

Het whiplashtrauma

Klassiek wordt de whiplash beschreven als een trauma van de nek. Echter buiten de lokale schade aan de halswervelkolom worden veel meer weefsels aangedaan door het trauma. Figuur 1 geeft een beeld van de hersenen, het hersenvlies, de schedelbotten en het ruggenmerg en zenuwen. Al deze structuren worden direct of indirect beschadigd door het geweld van het ongeval. Het figuur geeft met pijlen aan waar de kracht van het ongeval inwerkt, en wat de 'beweging' van de hersenen als gevolg hiervan is. De kleine pijlen geven de trekspanning weer die het ruggenmerg en de zenuwen ondervinden.

Tijdens het trauma gebeuren een aantal zaken:

Uiteraard heeft deze rigoureuze beweging van het hoofd consequenties voor de halswervelkolom en de spieren van de nek. Spieren worden uitgerekt en kapsels en banden rond de wervelgewrichten komen op spanning te staan. Maar er gebeurt nog veel meer. De hersenen zijn een zwaar orgaan bestaande uit onder andere water en hersencellen. Het totale gewicht van het hoofd is ongeveer vier tot zes kilogram.

De hersenen zijn omgeven door hersenvliezen, die tevens de ophanging verzorgen aan de schedel (Groene lijnen in figuur 1!). Deze hersenvliezen lopen door en omgeven het ruggemerg en de zenuwen. Tijdens het trauma zullen er, door de traagheid van de hersenen, spanningen ontstaan in de ophanging van die hersenen (de hersenvliezen). Daarnaast nemen de schedelbotten een deel van de energie van de klap op en houden dit ook vast. Dit verhoogd de 'spanning' op het hersenweefsel. De 'beweging' van de hersenen wordt doorgegeven aan het ruggenmerg en de zenuwen. Dit alles heeft een aantal gevolgen.

De gevolgen van een aanrijding voor de hersenen

Het geweld van het ongeluk kan direct leiden tot schade aan de hersencellen van het achterhoofd, maar ook aan de hersencellen van het voorhoofd. De energie die in het botweefsel wordt opgenomen leidt ertoe dat het bot minder vervormbaar wordt en versterkt hierdoor de gevolgen van het geweld. Als dit bijvoorbeeld gebeurt bij het achterhoofd (os occipitale) geeft dit een druk op de kleine hersenen (cerebellum). Deze raken verstoord in hun functie en klachten als planningsstoornissen, coördinatiestoornissen en aandachtsproblemen zijn het gevolg.

Ten gevolge van de 'contre-coup'(terugslag) worden de hersenen aan de voorkant (de frontale lobus) geraakt, wat een verklaring kan zijn voor de stemmings- en persoonlijkheidsveranderingen die vaak optreden bij whiplash patiënten. Doordat de spanning in de hersenvliezen ook de afvoerende bloedvaten van het hoofd dichtdrukken raakt de hele vloeistofdynamiek van de schedel verstoord en daarmee de aanvoer van voedingsstoffen en de afvoer van afvalstoffen. De hersenen raken steeds verder in de problemen.

De gevolgen van een ongeluk voor de zenuwen

De spanning in de hersenvliezen leidt (vooral bij de zenuwen) ertoe dat de bloedvaten, die tussen deze vliezen lopen, dichtgedrukt worden. De zenuwen raken verstoord in hun functie en kunnen pijnklachten, tintelingen en gevoelsuitval veroorzaken.

De gevolgen van een ongeluk voor andere organen

Zware organen in de borst (hart) en buikholte (lever, nieren) worden tijdens het trauma net zo goed naar voren geworpen, maar worden plotseling tegengehouden door de veiligheidsgordel. Dit leidt tot spanning in hun ophangsysteem, die rechtstreeks doorloopt naar de hals en de onderkant van de schedel.

Terug naar boven

Maag-, lever- en darmklachten

Maag-, lever- en darmklachten kunnen van uiteenlopende aard zijn. Alle lichamelijke stoornissen die leiden tot buikpijn of een veranderd functioneren van de organen in de buik vallen hieronder. De oorzaak van de buikpijn hoeft echter niet noodzakelijkerwijs in de buik te liggen. De osteopaat beïnvloedt met zijn technieken de organen van de buik direct of indirect via de wervelkolom, het bekken of de schedelbotten.

Wat behandelt een osteopaat dan?

Bij buikklachten zullen over het algemeen de volgende organen de aandacht krijgen:

Uit de diagnostiek blijkt pas welke organen hierbij een rol spelen. Osteopathie herstelt beschadigd weefsel niet. Osteopathie stelt het lichaam in staat het eigen herstelvermogen optimaal te benutten. Als een schade dusdanig is dat het regeneratievermogen van het lichaam te kort schiet, denk bijvoorbeeld aan darmkanker, brengt osteopathie daar geen verandering in.

Hoe kunnen buikklachten ontstaan?

Buikklachten kunnen op verschillende manieren ontstaan. In sommige gevallen wordt de basis van de buikklachten al voor de geboorte gelegd. In de meeste gevallen zijn de buikklachten het gevolg van negatieve invloeden van de 'buitenwereld', zoals eetpatroon, infecties en dergelijke. Deze negatieve invloeden leiden tot een verlies van bewegelijkheid van de organen in de buik en verslechtering van de normale bloedvoorziening.

Hierdoor ontstaat een verstoring van de normale functie van die organen. De verslechtering van de bloedvoorziening heeft grote gevolgen voor de kwetsbare buikorganen. Omdat vrijwel alle organen in de buik op meerdere vlakken een relatie met elkaar hebben, leidt een stoornis in het ene orgaan onvermijdelijk tot een stoornis in het andere orgaan. Deze stoornissen leiden uiteindelijk tot een bepaald symptoom zoals pijn, misselijkheid, obstipatie of juist diarree, hoofdpijn of vermoeidheid.

Buikklachten ten gevolge van verlies van bewegelijkheid van een orgaan

Gedurende het leven staat de mens aan allerlei ongunstige elementen bloot. Het westerse eetpatroon is niet altijd gezond en een simpele buikgriep vormt al een belasting voor bijvoorbeeld de darmen. Normaal kan het lichaam dit soort belasting goed verwerken, maar bij een hoge of een langdurige belasting moet het lichaam alle zeilen bijzetten om deze verstoring van het evenwicht het hoofd te bieden.

Als reactie op een extreme belasting zullen bijvoorbeeld de darmen in eerste instantie proberen beter hun best te doen. Het darmweefsel verhoogt hierbij zijn 'spanning'. Dit is dus in principe een goede reactie, maar als die spanning te lang blijft bestaan verstoort de darm zijn eigen beweeglijkheid en bloedvoorziening. De darm verliest zijn mogelijkheid om op een normale manier zijn functie uit te oefenen en dit geeft klachten.

Buikklachten ten gevolge van elkaar storende organen

Het maagdarmstelsel is één geheel, waarbij elk deel afhankelijk is van hoe goed het vorige deel zijn werk heeft gedaan. Als de maag niet goed in staat is voedsel te verteren brengt dat de twaalfvingerige darm in problemen. Die is namelijk alleen in staat om goed voorbewerkt voedsel te verwerken. De twaalfvingerige darm schuift het probleem vervolgens door naar de dunne darm, enzovoort. Het gevolg is buikpijn, winderigheid, ontlastingsproblemen, vermoeidheid enzovoort.

Buikklachten ten gevolge van 'spanning' in een ander gebied

Het spijsverteringsstelsel is gevoelig voor spanningen in de bindweefselvliezen die de organen in de buik omgeven. In die vliezen bevinden zich de aan- en afvoerende bloedvaten en spanning in die vliezen verstoort dus de bloedvoorziening. Spanning in het bekken bijvoorbeeld kan op deze manier heel gemakkelijk de werking van de darmen verstoren.

Buikklachten ten gevolge van gebrekkige zenuwaansturing of doorbloeding

Alle organen en bloedvaten in de buik worden door het autonome zenuwstelsel aangestuurd. De zenuwen van dit autonome zenuwstelsel liggen o.a. rond de bloedvaten en lopen tussen allerlei structuren door. Een belangrijke doorgang voor deze zenuwen is de plaats waar zij uit de schedel treden. Hier lopen de zenuwen door kleine gaatjes in de schedel en als op dit gebied spanning staat worden de zenuwen afgekneld. Buikklachten bij stress vinden hun oorzaak ook vaak in een verstoring van de zenuwbanen, met name de zenuwbanen rond de bloedvaten. Deze zenuwbanen kunnen pijnprikkels door gaan geven. Medisch gezien zijn er meestal geen afwijkingen te vinden.

Terug naar boven

Hoofdpijn en migraine

Osteopathie kan helpen bij hoofdpijn en migraine omdat de oorzaak van deze klachten vaak een combinatie is van factoren die zich overal in het lichaam bevinden. Omdat de osteopaat het gehele lichaam onderzoekt en behandeld kunnen deze factoren beter opgespoord worden.

Hoe behandelt een osteopaat hoofdpijn en migraine?

Bij hoofdpijn en migraine zullen de volgende systemen extra aandacht krijgen:

Hoofdpijn ten gevolge van chemische stoffen

Als in het bloed teveel afvalstoffen of andere giftige stoffen zitten wordt dit waargenomen door bepaalde orgaantjes (chemoreceptoren). Deze orgaantjes geven via de zenuwen een signaal, in de vorm van pijn, door aan de hersenen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de oude oplosmiddelen in verf of de 'kater' na een avondje drankgebruik.

Hoofdpijn ten gevolge van verkeerde zenuw aansturing

Hierbij kunt u denken aan een beknelde zenuw, maar ook aan een veranderde werking van de hersenen zelf. De pijn is dan vaak scherp van aard, te vergelijken met kiespijn. Vaak gaat dit samen met buikpijn.

Hoofdpijn ten gevolge van doorbloedingsstoornissen

In de medische wetenschap worden stoornissen in de doorbloeding van het hoofd vaak als belangrijke oorzaak van migraine gezien. Zenuwen en hormonen regelen de diameter van de bloedvaten en daarmee de doorbloeding van de weefsels. Stoornissen in de werking van zenuwen of ongunstige concentraties hormonen in het bloed verstoren de doorbloeding naar het hoofd, met hoofdpijn tot gevolg.

Hoofdpijn ten gevolge van het doorgeven van spanningen

Het meest bekende voorbeeld hiervan is de spanningshoofdpijn, veroorzaakt door spierspanning vanuit de nek. Maar niet alleen spieren geven spanning door. Het bindweefselvlies dat elk orgaan omgeeft geleidt heel gemakkelijk trekkrachten door. Als een dergelijke trekkracht aankomt bij de schedel, kan dat hoofdpijn veroorzaken.

Elk van de ontstaansfactoren die hierboven zijn uitgelegd kunnen een rol spelen bij de hoofdpijn of migraineklacht. Vaak spelen meerdere factoren tegelijk een rol. De achterliggende oorzaak is vaak een bepaald orgaan dat, door een verlies aan bewegelijkheid, niet goed functioneert. Hiermee verstoort het ook processen ergens anders in het lichaam.

Hoe verliest een orgaan zijn beweeglijkheid?

De beweeglijkheid van organen wordt voor een belangrijk deel beïnvloed door de bindweefselvliezen die de organen omgeven. Tussen deze bindweefselvliezen lopen de aanvoerende en afvoerende bloedvaten van een orgaan. Spanning in dat bindweefselvlies verstoort de doorbloeding, waardoor de cellen van een orgaan onvoldoende voedingsstoffen krijgen en hun afvalstoffen niet kwijt kunnen. Als een orgaan minder goed 'presteert' gaan alle organen en structuren die hiervan afhankelijk zijn op hun beurt minder goed functioneren. Zo ontstaat er een 'kettingreactie' van storingen door het hele lichaam die uiteindelijk ergens bij de patiënt een klacht (symptoom) veroorzaakt.

Om dit mechanisme iets duidelijker te maken hier een paar eenvoudige voorbeelden:

Terug naar boven

Copyright © 2024 Osteopathie Almere